Opowieść dla przyjaciela - Halina Poświatowska

⭐️"Bądź przy mnie blisko, bo tylko wtedy

nie jest mi zimno.

Chłód wieje z przestrzeni.

Kiedy pomyśle

jaka ona duża

a jaka ja.

To mi trzeba

twoich dwóch ramion zamkniętych

dwóch promieni wszechświata."⭐️

*******

Halina Poświatowska to jedna z moich ulubionych poetek. Jej wiersze sięgają głęboko, dotykają duszy, tak jak dotyka jej "Opowieść dla przyjaciela". To wyjątkowa proza.

"Opowieść dla przyjaciela" to autobiograficzna historia, w której stoimy przy poetce, która dzieli się swoją historią życia, choroby i miłości. Napisana niezwykle lirycznym, poetyckim językiem, ukazuje jej wewnętrzne rozterki, cierpienie związane z chorobą serca, a także głęboką potrzebę bliskości i zrozumienia. To opowieść o kruchości ludzkiego życia, ale też o sile woli, pasji i intensywnym przeżywaniu świata.

Poświatowska pisze szczerze, intymnie, z czułością – tworząc poruszające, pełne emocji dzieło.

*******

[OPIS WYDAWNICTWA]

Miłość, śmierć, tęsknota. Poznaj wspomnienia Haliny Poświatowskiej, najbardziej upartego serca dwudziestego wieku.

Opowieść dla przyjaciela to autobiograficzny portret jednej z najpopularniejszych polskich poetek. Halina Poświatowska napisała ją krótko przed swoją śmiercią. I chociaż adresuje tekst do przyjaciela, książka jest właściwie listem do nas, współczesnych czytelniczek i czytelników. Poznajemy prywatne losy pisarki, intymne wyznania, towarzyszymy w namyśle nad życiem naznaczonym chorobą.

Opowieść dla przyjaciela od lat pozostaje źródłem nadziei. To klasyka literatury, która nie przemija. Od tej intymnej spowiedzi powinni zacząć lekturę ci, którzy Poświatowskiej dotąd nie czytali albo jeszcze nie zdążyli polubić jej poezji.

„Jednak potrzeba mi twoich słów i trzeba twojej pamięci. Pamiętaj o mnie, dobrze? Może będę się mniej bała, może będę usypiała spokojniej…

*******

POLECAM!

*******

⭐️"Kiedy umrę kochanie

gdy się ze słońcem rozstanę

i będę długim przedmiotem raczej smutnym

czy mnie wtedy przygarniesz

ramionami ogarniesz

i naprawisz co popsuł los okrutny

często myślę o tobie

często piszę do ciebie

głupie listy - w nich miłość i uśmiech

potem w piecu je chowam

płomień skacze po słowach

nim spokojnie w popiele nie uśnie

patrząc w płomień kochanie

myślę - co się też stanie

z moim sercem miłości głodnym

a ty nie pozwól przecież

żebym umarła w świecie

który ciemny jest i kolor jest chłodny"⭐️

Jeżeli wydaje się Wam, że poezja nie jest dla Was, posłuchajcie ich interpretacji muzycznych w wykonywaniu @sanahmusic