Drzewo tańca - Kiran Millwood Hargrave

W świecie, który nienawidzi kobiet, nawet taniec może stać się grzechem.

Strasburg, rok 1518.

Samotna kobieta zaczyna wirować w tańcu na głównym placu miasta. Tańczy dzień za dniem, bez chwili wytchnienia. Wkrótce dołączają do niej setki innych. Czy to opętanie? A może manifest kobiecej siły? Władający miastem mężczyźni są mocno zaniepokojeni.

Lisbet mieszka z mężem i teściową, zajmuje się pszczołami. Jej spokojne życie zostaje wywrócone do góry nogami za sprawą szwagierki, Nethe, która wraca po siedmiu latach pokuty za zbrodnię, o której się nie mówi.

Gdy miasto tętni pod rytmicznymi uderzeniami tysiąca stóp tańczących kobiet, Lisbet zostaje złapana w niebezpieczną sieć skrywanych tajemnic i namiętności.

Drzewo tańca to oparty na prawdziwych wydarzeniach manifest siostrzeństwa osadzony w epoce przesądów i histerii. To pełna pasji opowieść o rodzinnych sekretach, zakazanej miłości i kobietach zepchniętych na margines.

Kiran Millwood Hargrave zabrała mnie w podróż do 1518 roku. Na kanwie prawdziwej historii opowiedziała o losach kilku kobiet, których życie nie należało do najłatwiejszych, do świata, w którym mężczyźni mogli zrobić z nimi wszystko.

Prawdziwa historia, będąca tłem "Drzewa tańca", to niewyjaśniona do dziś swoista mania, która nawiedziła Strasburg. W pewne upalne lato rzesza ludzi zaczęła tańczyć, jak w transie... U Hargrave, motyw ten jest  tylko pretekstem do ukazania losów Lisbet, Nethe oraz Idy.

Lisbet to ciężarna, młoda kobieta, doświadczona licznymi poronieniami, która wraz z mężem zajmuje się pszczołami. Mieszkają z jej teściową, surową i apodyktyczną kobietą, która zdaje się nie darzyć Lisbet żadnymi pozytywnymi uczuciami. Wszyscy czekają na powrót Nethe, szwagierki Lisbet, która na siedem lat została wygnana do klasztoru. Gdy wraca, a jej brat udaje się do innego miasta z misją ratowania swoich pasiek, do głosu dochodzą skrywane namiętności, oskarżenia, a na jaw wychodzą długo skrywane tajemnice.

Kiran Millwood Hargrave stworzyła powieść, w której zawarła wiele trudnych tematów: utrata dzieci, dyskryminacja rasowa i płciowa, wpływ kościoła na życie, mizoginizm, homoseksualizm. Wszystko płynnie ze sobą współgra, tworząc obraz społeczeństwa XVI wieku. Na uwagę i wielki plus zasługuje nakreślona przez autorkę niezwykle autentyczna atmosfera - duszna, parna, oblepiona sekretami i wszechobecnym upałem, pełna kurzu i zapachu spoconych ciał. Czułam go, siedząc bezpiecznie w fotelu i nie mogąc oderwać się od powieści. Tragizm sytuacji, a jednocześnie walka kobiet do samego końca. Do tego dobrze nakreślona metamorfoza bohaterek i ich rozwój. Co znamienne, głos kobiet zagłuszany jest przez mężczyzn, i to mimo upływu wieków wciąż w wielu krajach pozostaje aktualne.

Read more »

Makaronowa sałatka z kurczakiem i szpinakiem

Pyszne, szybkie danie, które możecie podać na obiad bądź kolację, na zimno i na ciepło. 

POLECAM!

SKŁADNIKI:

⁃ makaron kokardki (3/4 opakowania)

⁃ filet z kurczaka

⁃ gotowa przyprawa do kurczaka lub ulubione przyprawy np. curry, papryka ostra i słodka, ząbek czosnku
⁃ szpinak 150 g
⁃ czosnek 2 ząbki
⁃ pomidorki koktajlowe
⁃ szczypior lub cebula dymka (pęczek)
⁃ natka pietruszki (garstka)

⁃ kilka listków świeżej bazylii

⁃ garść łuskanego słonecznika

⁃ pół kostki fety/sera kanapkowego falvita
⁃ sos do dania: olej, musztarda, ketchup, sól, pieprz, 2 ząbki czosnku

PRZYGOTOWANIE

◦ Filet z kurczaka kroimy w kosteczkę, mieszamy z przyprawami i smażymy na patelni, w trakcie smażenia gotujemy makaron. Warzywa myjemy, pomidorki kroimy w poprzek, zioła szatkujemy, wrzucamy do dużej miski, dodajemy usmażony filet, ugotowany makaron oraz pokrojoną w kostkę fetę.

Na suchej patelni prażymy słonecznik.

◦ Przygotowujemy sos do sałatki:
2 łyżki oleju, 1 łyżka musztardy, 1 łyżka ketchupu, zgnieciony czosnek, odrobina soli, pieprzu - mieszamy razem w małej miseczce, wylewamy na sałatkę i mieszamy. 

◦ Dodajemy prażony słonecznik i jemy! 

Smacznego!

Polecam również - krokiety ze szpinakiem ❤️

Read more »

Dom głosów - Donato Carrisi

Ten sekret już zbyt długo pozostaje w ukryciu…

Pietro Gerber jest psychologiem dziecięcym, specjalizującym się w hipnozie – pomaga młodym pacjentom przezwyciężyć traumę i odzyskać wyparte wspomnienia.

Pewnego ciemnego zimowego poranka Pietro odbiera telefon od australijskiej psycholog, która opowiada mu o przypadku jej pacjentki... Podczas sesji hipnozy z podświadomości Hanny wyłoniło się wspomnienie o morderstwie, którego ofiarą padł chłopiec o imieniu Ado. Do morderstwa doszło w nieznanym miejscu gdzieś na toskańskiej prowincji, kiedy Hanna była dzieckiem. Czy po latach uda jej się ustalić, gdzie doszło do tragicznych wydarzeń?

Pietro Gerber nie spodziewa się, że historia Hanny zaangażuje go osobiście, niebezpiecznie popychając na skraj szaleństwa.

Ależ to było dobre! Jakie wciągające! Z takim plot twistem na końcu, że szczękę z podłogi zbierałam dłuższy czas. POLECAM! POLECAM! POLECAM! To ten rodzaj thrillera, który uwielbiam. Tajemniczy od początku do końca, z niebanalną fabułą, w którą autor wplótł zakończenie, które zmiata czytelnika z orbity 'już wiem, co się wydarzyło' i wyrzuca na drodze: 'ale jak to?'.... 

Pietro Gerber, główny bohater "Domu głosów" jest psychologiem dziecięcym, specjalizującym się w hipnozie. Sam nazywa siebie 'usypiaczem dzieci'. Prowadzi sprawę małego chłopca, Białorusina, adoptowanego przez włoską rodzinę, którą oskarża o seksualne praktyki pogańskie. Ta sprawa jest jednak tylko tłem, wątkiem, który zostaje przykryty sprawą Hanny, dorosłej kobiety, w której o konsultację prosi psycholog z Australii. Kobieta twierdzi, że zabiła swojego małego braciszka. Poznanie Hanny i zajęcie się terapią, zrzuca na Pietra cały szereg dziwnych, niewyjaśnionych zdarzeń, a on sam niebezpiecznie za bardzo angażuje się w historię Hanny...

Historia zawarta w książce jest bardzo dobrze przemyślana, widać, że autor miał pomysł na całą fabułę, nic tutaj nie dzieje się z przypadku. Donato Carrisi z żelazną konsekwencją prowadzi nas przez meandry historii Hanny, wodząc za nos, podrzucając tropy, które nie rozjaśniają a niosą kolejne pytania i wątpliwości, stanowią kolejne punkty, które dopiero na ostatnich stronach układają się w całość ujawniając prawdę.

Atmosfera jaka wyłania się z powieści włoskiego pisarza to prawdziwy majstersztyk. Groza, tajemnica, poczucie zagrożenia... muszę przyznać, że momentami przechodził mnie dreszczyk, miałam ochotę przerwać słuchanie, ale nie byłam w stanie. Chciałam więcej i więcej, chciałam poznać rozwiązanie, nie mogłam przestać słuchać. A zakończenie to jak wspomniałam prawdziwe thrillerowskie mistrzostwo. Równie genialne jak w innej książce autora "W labiryncie". 

POLECAM!

Inne książki autora:

• "W labiryncie"
  
• "Jestem otchłanią"
  
• "Dziewczyna we mgle"
  

Read more »

Marika i Sonia - Karolina Wójciak

Marika jest gwiazdą filmową. Ma sławę, piękny dom, przystojnego męża i miliony obserwujących na Instagramie. Ma też zazdrośników podstępnie starających się zdobyć jej przyjaźń. Musi sprawdzić każdego, kogo wpuszcza do kręgu znajomych. Do tej pory wszyscy ją zawodzili, a niektórzy zagrażali nawet jej bezpieczeństwu.

Jaka będzie Sonia, którą poznaje podczas obchodów Dnia Nauczyciela w prywatnej szkole córki? Czy rywalizacja między matkami dwóch sześcioletnich dziewczynek może stać się niebezpieczna?

Dzisiaj opinia trochę od końca, ale piszę ją tuż po zakończeniu książki, zaraz po zamknięciu, z jeszcze kłębiącymi się we mnie emocjami.

Udało się autorce ostatnimi kartkami wyprowadzić mnie w pole. Kiedy byłam pewna, że wszystko wiem, że nic mnie już nie zaskoczy, Karolina Wójciak ze mnie zadrwiła, wyśmiała i zakończyła po swojemu - I takie rzeczy to ja szanuję i bardzo się cieszę. Tego oczekuję od thrillerów i to chciałabym od nich otrzymywać. 

Relacjonując na Instagramie proces czytania książki pisałam, a dotyczyło to +/- 1/3 przeczytanych stron, że w zasadzie nic się szczególnego nie dzieje, ale ja nie potrafię się od książki oderwać. Co to oznacza? Oznacza to, że Karolina Wójciak potrafi pisać tak, że nie potrzebuje sensacji, nagłych zwrotów akcji by utrzymać zainteresowanie czytelnika. Oczywiście, takowe się później pojawiły - jeden wręcz szokujący, ale one pojawiały się spokojnie, w miarę rozwoju fabuły, a i bez nich zachodziłam w głowę o co tu chodzi, co się wydarzy i jak się zakończy.

Nie zagłębiając się w fabułę napiszę tylko o bohaterach, z których żaden nie wzbudza specjalnej sympatii. Marika i Sonia - matki dziewczynek, chodzących do tej samej klasy. Związane przyjaźnią córek niekoniecznie się lubią. Kuba, mąż Mariki - trudny do jednoznacznego określenia. Mamy też postacie poboczne, ale o nich dowiecie się z książki, stanowią tło. Karolina Wójciak postawiła w powieści na narracyjny wielogłos, co bardzo lubię. Poprzez pierwszoosobową narrację mamy wgląd w głowę Marki i Soni oraz rzeczywistość trzecioosobową widzianą oczami funkcjonariuszki prowadzącej śledztwo. Pochwalam pomysł z takim rozdzieleniem narracji. Zastanawiałam się, czy napisać coś więcej o fabule, ale doszłam do wniosku, że lepiej nie, bo niechcący mogłabym zdradzić coś przez co za wcześnie poskładalibyście porozrzucane przez autorkę puzzle. Tak więc co się wydarzyło i jak się sprawa zakończyła dowiecie się z książki, którą POLECAM!

Inne książki autorki:

• "Wyrok"
• "Bruno"
• "Apka"
• "Nie mów nikomu"

Read more »

Odlotowe gołębie pożerają niebezpieczeństwo - Andrew McDonald

Odważna drużyna odlotowych gołębi wkracza do akcji! To, co się dzieje w mieście, przekracza wszelkie granice gruchającej przyzwoitości. Co za potwór butelkuje ptaki? Kto rozkręca czarny rynek handlu ptasiorami? Ibis Cienka Szyja, Struś Postrach, a może Pan Placek – Książę Ciast i Król Kruchych Spodów? Ta sprawa ze złej robi się coraz gorsza! Zwłaszcza, gdy nasza drużyna wyląduje rozdzielona w czterech różnych zakątkach świata! odlotowe gołębie walczą z przestępcami nie od dziś! Jednak czy ta misja nie jest zbyt niebezpieczna nawet dla nich?

"Odlotowe gołębie" to nowa seria od Wydawnictwa Znak Emotikon. Komiksy opowiadające o przygodach ptasiej drużyny, ratującej z opresji inne zwierzęta adresowana jest dla dzieci min. 6+, takich, które zaczynają już samodzielnie czytać. 

W tej części mamy do czynienia z trzema przygodami, w których odlotowe gołębie ratują, szukają i stawiają czoła nieprzewidzianym obrotom spraw. Chociaż większość ludzi dorosłych ma dość nieprzychylne zdanie o gołębiach to nowa seria odczarowuje te ptaki. Daje im cechy, które zapewne nie przyszłyby nam do głowy w odniesieniu do gołębi. Podoba mi się pomysł, by z tych pospolitych zwierzątek zrobić odlotową drużynę, której życie jest tak emocjonujące, pełne przygód i pozytywnych cech. Tak niepozorne ptaki, będące bohaterami udowadniają dzieciom, że każdy może dokonać wielkich rzeczy.

"Odlotowe gołębie" to komiks, który bawi zarówno treścią, jak i rysunkami. Całość czyta się bardzo szybko. Przedstawiony powyżej tom jest drugim w serii, można je jednak spokojnie czytać bez trzymania się chronologii wydania.

BOHATEROWIE:

EKSPRES żyje na krawędzi, złoczyńców zjada na śniadanie, rozwiązuje najtrudniejsze zagadki, a co najważniejsze – ratuje wasze tyłki przed najgorszym. Wroną Wielkodziobą, porywaczami i Megagackiem czy śmierdzącą bombą na festynie food trucków.

MASKOPTAK może stać się wroną, nietoperzem, ba! nawet człowiekiem… (albo chociaż jego ręką lub nogą… czy coś w tym stylu). Nikt tak nie kocha przebieranek jak świrnięty Maskoptak, który walczy na śmierć i życie o ostatni okruszek.

PAPILOTKA supersilna, superodważna i totalnie pokręcona, nie cofnie się przed niczym, nawet będąc krok od katastrofy, choć bycie w drużynie, to czasami ciężki kawałek chleba, ten lotny ptak poradzi sobie ze wszystkim.

WYWROTKA wykręci się z każdej opresji, czasami buja w obłokach, ale podbramkowe sytuacje to jej chleb powszedni, ma na oku cały park i nie da sobie w okruszki dmuchać, a za przyjaciółmi pójdzie w ogień.

GRUCHOT nigdy nie chowa głowy w piasek, ale czasami chodzi spać z kurami, nie tak łatwo podciąć mu skrzydła i choć może się wydawać, że walczy z wiatrakami, to podczas każdej brawurowej akcji idzie na całość.

Read more »

Projekt: szef - VI Keeland

Merrick Crawford jest właścicielem jednego z odnoszących największe sukcesy funduszy hedgingowych na Wall Street. Jako dyrektor generalny Crawford Investments całkowicie poświęca się pracy i tego samego oczekuje od swoich podwładnych. Jednak nie każdy jest w stanie pracować jak robot, więc z powodu dużej rotacji pracowników zarząd podejmuje decyzję, aby zatrudnić na stałe psychoterapeutę, który będzie dbał o zdrowie psychiczne brokerów. Merrick jednak nie wierzy w skuteczność terapii. I już wymyślił sposób, aby postawić na swoim…

Evie jest zaskoczona, kiedy otrzymuje ofertę pracy w Crawford Investments. W końcu jej poprzednie spotkania z potencjalnym szefem były istną katastrofą. Merrick wprost powiedział jej wtedy, co sądzi na temat jej kompetencji jako psychoterapeutki. Wszystko staje się jasne, kiedy na jaw wychodzą prawdziwe intencje mężczyzny – za pomocą podstępnego projektu pragnie udowodnić członkom zarządu, że terapia nie przyniesie pracownikom żadnego pożytku. Evie postanawia przeprowadzić własny projekt: za wszelką cenę udowodni temu bufonowi, że jej nie doceni.

Evie to kobieta, która po burzliwych wydarzeniach w swoim życiu prywatnym jest na etapie poszukiwania pracy. Merrick, również pokiereszowany przez życie, to właściciel firmy, do której Evie aplikuje. Poznawszy się w dość nietypowych okolicznościach, kontynuują 'znajomość' na rozmowie kwalifikacyjnej. Ich pierwsze spotkania są zabawne i wprowadzają czytelnika w stan odprężenia i dobrej zabawy. Autorka humorystycznie przedstawia początek ich znajomości oraz wprowadza cudowną bohaterkę drugiego planu, czyli babcię. 

Relacja między bohaterami ewoluuje, ale powoli. Nie ma tutaj znanego z niektórych romansów przeskoku od poznania się bohaterów do opisywania ich różnorakich pozycji seksualnych. Tutaj mamy fabułę, tło obyczajowe, dobrze wykreowanych bohaterów, humor, ale i prozę życia. Vi Keeland stworzyła naprawdę przyjemny w odbiorze romans, który nie przeraża naiwnością, a sceny erotyczne nie atakują z każdej strony, ale są naturalną konsekwencję wynikającą z rozwoju związku Evie i Merricka. Autorka wplotła do książki także element zaskoczenia, który pojawia się pod koniec powieści. "Projekt: szef" to romans z gatunku tych romantycznych, czytałam go z przyjemnością.

Jak widzicie, nawet romans może mieć coś więcej do zaoferowania niż tanie pornograficzne opisy. Mnie się podobało i chętnie sięgnę po kolejne książki Vi Keeland bo to pierwsze spotkanie należało do naprawdę udanych. Z wielką ochotę otwierałam książkę by podążać tropem rozwijającej się relacji Evie i Merricka. "Projekt: szef" to romans, który ma fabułę, sens i ciekawych bohaterów. Jestem na tak :)

Inne książki autorki:

"Rozkoszna gra"

Read more »

Ktoś do kochania t.4 - Magdalena Kordel

Babka Adela i Muszka niepokoją się nagłą nieobecnością Haliny. Adela postanawia wreszcie opowiedzieć najbliższym o wojennej traumie i tajemnicy, nie spodziewając się, że w tej dramatycznej historii tkwi coś, o czym nie wie nawet ona.

Jagna obraziła się na cały świat i nikt, albo prawie nikt, nie jest w stanie przekonać jej, że powinna porozmawiać z synem. Mateusz nie potrafi zrozumieć, dlaczego matka nie chce zaakceptować jego decyzji, i coraz częściej pogrąża się w czarnych myślach.

Tymczasem Ruta myśli, że tylko jej zniknięcie może przywrócić dawną harmonię i sprawić, że do domu babki Adeli wróci wytęskniony spokój. Na szczęście Masza dostrzega rozpacz dziewczyny i postanawia zdradzić swój skrywany nawet przed przyjaciółkami sekret. Jej historia potrafi złamać najtwardsze serce. A to jeszcze nie koniec niespodzianek!

Nowa powieść Magdaleny Kordel to prawdziwy koktajl emocji. Opowieść o tym, że tylko zamykając drzwi do przeszłości, można zobaczyć to, co najcenniejsze w otaczającym nas świecie, i docenić tych, którzy zawsze będą nas kochać.

Pozostałe tomy:

1. Zanim wyznasz mi miłość

2. Ty albo żadna

3. Dom sekretów

"Ktoś do kochania" to czwarty tom serii "Tajemnice". Wszystkie są ze sobą nierozerwalnie powiązane, i stanowią bezpośrednią kontynuację. Jeżeli więc nie czytaliście wcześniejszych tomów to nie sięgajcie po ten. Za dużo bohaterów i pewnych wydarzeń, które zaczęły się w poprzednich częściach.

Z całej serii moim ulubionym tomem pozostaje tom trzeci "Dom sekretów". W ostatniej części autorka wróciła do maniery z poprzednich, czyli rozwlekania fabuły. Nie przeszkadzało by mi to, bo język i sposób pisania Magdaleny Kordel jest bardzo przyjemny i taki ciepły, jednak połączenie rozwlekłości i iście maratońskiego zamknięcia wszystkich ważnych wątków jest dla mnie nie do przyjęcia. Przez trzy tomy domyślamy się, co musiało wydarzyć się w przeszłości. Cierpliwie czekamy, przechodząc przez kolejne tomy, by rozwiązanie zagadki zamknęło się na kilku ostatnich stronach...

Pomysł na fabułę miała autorka bardzo dobry, jednak wykonanie nie do końca się udało. Sądziłam, że ostatni tom będzie poświęcony ostatecznemu zamknięciu wątków rozgrzebanych w poprzednich częściach. Okazało się, że owszem, rozwiązanie na ostatnich stronach występuje, ale jednocześnie wychodzą na jaw nowe tajemnice, których celem jest rozwiązanie sytuacji wynikłej w poprzednich. I niestety, one również zostały potraktowane po macoszemu.

Jestem rozczarowana i nie do końca rozumiem jaki był zamysł autorki, że ten tom wygląda tak, a nie inaczej. Jednocześnie jestem pod wrażeniem tego jak ładnie autorka pisze. Jak subtelny język stosuje i jak przyjemni przez to wydają się być bohaterowie. To ładna powieść, ale dla mnie niedopracowana. Być może tak miało być, a być może tak po prostu wyszło. Przekonajcie się sami :) 

Read more »

Zamek w Ogrodzieńcu, czyli weekend z dzieckiem i duchami

Jeżeli tak jak my lubicie odkrywać Polskę to ten wpis jest dla Was. Zapraszam na krótki, bo weekendowy wypad do Podzamcza, w którym znajdują się bardzo dobrze zachowane ruiny zamku Ogrodzieniec.

DOJAZD

Na wycieczkę ruszyliśmy z dworca w Katowicach, z którego odjeżdża pociąg do Zawiercia - najbliższej Ogrodzieńcowi miejscowości, do której można dojechać pociągiem. Z Zawiercia przesiadamy się na autobus. Do Podzamcza kursują zarówno autobusy miejskie, jak i prywatne. 

NOCLEG i POSIŁKI

Na miejsce naszego noclegu wybraliśmy najbliżej przy zamku położony Gościniec zamkowy "Pod Lilijką". Pokój schludny, czysty, standard raczej z tych skromniejszych, ale z łazienką, tv - czyli w sam raz, żeby mieć gdzie wypocząć po zwiedzaniu i wędrówkach. Obiady jedliśmy w okolicznych miejscach, natomiast śniadania mieliśmy wykupione w Gościńcu i to jest w zasadzie jedyny mankament tego miejsca. Menu śniadaniowe w weekend nieadekwatne do ceny, za 30 zł to zdecydowanie za dużo za tak skromny wybór, najlepsze było w poniedziałek, kiedy już wyjeżdżaliśmy...

Wracając do obiadów - nie polecam restauracji Pod Figurą, sama myśl o ich mizerii ze słodką śmietaną do tej pory wywołuje u mnie odruch wymiotny, za to bardzo dobry obiad zjedliśmy w leżącej obok naszego Gościńca Restauracji Stodoła. Duże porcje, ceny adekwatne do wielkości i jakości, otoczenie bardzo ładne, zwłaszcza oszklona izba, w której również można usiąść, bądź, tak ja, wykorzystać do zdjęć ;) Lokal musi mieć dobre opinie bo ludzi sporo, ale oczekiwanie na posiłek nie jest za długie - jednym słowem: POLECAMY

ATRAKCJE

Dla nas najważniejsze było oczywiście zwiedzanie Zamku. Wybraliśmy opcję zwiedzania nocnego z przewodnikiem i ... duchami. Pamiętajcie, żeby sobie wcześniej zarezerwować termin, na miejscu raczej nie ma szans na kupno biletu.

Najważniejsze informacje:

* zbiórka u podnóża zamku przed wyznaczoną godziną

* zwiedzanie w grupach 30 osobowych

* zwiedzanie z przewodnikiem

* nie ma limitu wiekowego - regulamin mówi o decyzji rodziców w oparciu o znajomość psychiki dziecka. My NIE rekomendujemy dla dzieci młodszych niż 8/9 lat. Naprawdę można się wystraszyć, jednak to Wy znacie swoje pociechy najlepiej :) Moja córka w chwili zwiedzania miała 10 lat i świetnie się bawiła.

* czas trwania ok. 45 min.

Nasze wrażenia - zwiedzanie rozpoczęliśmy o godzinie 22:00, było już naprawdę ciemno, oświetlony na czerwono zamek robił naprawdę ponure wrażenie. Ruszyliśmy za przewodnikiem.... Nie będę Wam opisywała co się działo, żebyście mogli przeżyć to bez wcześniejszych spoilerów, na pewno zrobi wtedy większe wrażenie. Napomknę tylko, iż jeden duch chciał mnie zabrać, a przez drugiego prawie nie dostałam zawału, tak mnie wystraszył - z czego oczywiście wielki ubaw miała moja córka ;)

Po niecałej godzinie, poznaniu różnych zamkowych legend, pełni wrażeń, wróciliśmy do Gościńca, wiedząc, że wróćmy do Zamku, żeby zwiedzić go jeszcze za dnia.

Jeżeli chodzi o cenę biletów to wszystko sprawdzicie na stronie Zamek Ogrodzieniec. 

Przy kupnie biletów na zwiedzanie dzienne, już bez przewodnika, wybraliśmy opcję zwiedzania Zamku Ogrodzieniec oraz nieopodal leżącego (1,5km) Grodu na Górze Birów. Pamiętajcie, że w cenie biletu zamkowego jest również zwiedzanie sali tortur - dreszcze przechodzą mi na same wspomnienie 'wynalazków', które można tam było zobaczyć...

INNE ATRAKCJE

Tuż u podnóża zamku rozciągają się inne ciekawe atrakcje dla rodzin z dziećmi:

• Park Rozrywki 
• Park Miniatur
• Park Doświadczeń Fizycznych 
• Tor saneczkowy 
• Dom Legend i Strachów 

Oczywiście wszystkie atrakcje są płatne osobno. My skorzystaliśmy z Parku Doświadczeń oraz Toru saneczkowego - i te polecamy. Największą frajdę sprawiły naszej córce zjazdy oraz symulacja lotu (kręcenie na wszystkie strony :)) 

Niedaleko od Zamku znajduje się także Sanktuarium Matki Bożej w Podzamczu. 

My jednak polecamy, przede wszystkim, spacery po zielonej okolicy, wspinaczkę po dostępnych wzniesieniach, skałach itp. Weekend szybko minie, a Wy będziecie usatysfakcjonowani przyjemnie spędzonym czasem.

UWAGA dodatkowa: w mieście zlokalizowaliśmy tylko jeden sklepik spożywczy, ale za to jest mnóstwo budek z pamiątkami, przekąskami, lodami, bary itp. :)

Read more »