„Kiedyś pojmiesz sens tego manewru. Nazywa się gambit”.
Rok 1966. Jerzy Ostrowski, konstruktor samochodów i mistrz szachowy,
zostaje uprowadzony przez tajniaków. Jest przekonany, że czeka go
egzekucja z zemsty za brata, ułana AK, który naraził się nowym władcom
Polski.
Rok 1943. Ludwik Kalkstein, gwiazda podziemnego wywiadu zmienia front i
doprowadza do aresztowania dowódcy AK. Wanda Kuryło, jeszcze niedawno
współpracownica Kalksteina, rozpoczyna misję, która może odmienić
powojenne losy Polski i Europy. W tym czasie w Oświęcimiu umiera jedyny
człowiek, który może jej pomóc.
Co łączy losy mistrza szachowego, zdrajcy i dziewczyny o niezwykłej
urodzie, która po wojnie stanie się agentką MI6 a potem amerykańskiego
kontrwywiadu? Gdzie ukryty jest bezcenny skarb, do którego chcą dotrzeć
za wszelką cenę szpiedzy Hitlera, Stalina, Churchilla i Roosevelta? Czy
Wandzie uda się poznać tajemnicę człowieka, którego kochała? Czy
powiedzie się jej zemsta?
Dzieje mojego egzemplarza książki "Gambit" sięgają pierwszej połowy tego roku. Książka wygrana na pewnym poczytnym portalu nigdy do mnie nie doszła. Wysyłana ponoć dwukrotnie, gubiła drogę i nigdy nie przeszła prze próg mojego mieszkania, ale wysłana z Wydawnictwa już doszła. Taka magia ;) Nie zrażona, a raczej tym bardziej zachęcona i zniecierpliwiona długim oczekiwaniem z przyjemnością i ciekawością w pierwszej wolnej chwili rozpoczęłam czytanie...
Fabuła książki płynnie przemieszcza się między drugą wojną światową, a rzeczywistością powojenną. Główną bohaterką jest Wanda Kuryło. Kobieta, którą obserwujemy na przestrzeni kilkudziesięciu lat, jako dziewczynę pragnąca walczyć dla dobra kraju, naiwną i zakochaną młodą panienkę, amerykańskiego szpiega, kobietę dowódcę. Widzimy jej przemianę i dojrzewanie z dziewczyny w kobietę, z pionka w osobę wiele znaczącą. Bez dwóch zdań ciekawa, nietuzinkowa postać. To ona prowadzi nas po meandrach historii Polski, pokazuje jak funkcjonował wywiad podziemny, jak wyglądała partyzantka, czym zajmowali się po wojnie agenci itd. tempo w książce to wzrasta to znów spowalnia. Krótkie rozdziały czyta się szybko i chociaż nie wnoszą specjalnego napięcia, nie elektryzują czytelnika to czyta się je z ciekawością i przyjemnością dla języka autora.
Maciej Siembieda połączył prawdziwą historię, prawdziwe wątki i prawdziwych bohaterów ze swoją wyobraźnią. Czytając trudno jest nam orzec, co wydarzyło się naprawdę, a co jest wytworem wyobraźni autora, a to skutkowało tym, że po skończeniu danego fragmentu książki, włączałam wyszukiwarkę i sprawdzałam, czy takie zdarzenie, czy taki ktoś istniał naprawdę. Ta książka to świetnie skonstruowany kryminał, który mógł zdarzyć się naprawdę i który miejscami naprawdę się wydarzył. Podziwiam autora za pasję do wyszukiwania, a następnie zamieniania odkrytych tajemnic w pasjonującą powieść.
Książka z okładki mówi, iż jest thrillerem. Nie mogę się z tym zgodzić. Dla mnie to była raczej powieść obyczajowa z wątkami szpiegowskimi. Mimo miejscowego brak napięcia książkę czytało mi się z dużym zainteresowaniem. Początek był świetny, koniec bardzo dobry, środek to sinusoida, ale na pewno nie męcząca czytelnika. Warto dać jej szansę i poznać niepoznane wcześniej elementy polskiej historii. Z pewnością sięgnę po inne powieści tego autora.
Ocena 7/10
– To najbardziej niesamowita historia, na jaką natknąłem się w czasie ponad dwudziestu lat mojej pracy reporterskiej – mówi Maciej Siembieda, który czerpiąc z prawdziwej historii i opisując prawdziwych bohaterów, stworzył mistrzowski thriller trzymający w napięciu od pierwszej do ostatniej sceny.
W życiu odnoszącego sukcesy młodego konsultanta, Lennarta Malmkvista,
zaczynają się dziać się dziwne rzeczy. Prześladuje go kataryniarz w
czerwonym fraku i pogniecionym cylindrze, i to nie tylko za dnia, ale
również w snach. Na jakiś czas traci mowę, co skutkuje natychmiastowym
zwolnieniem z pracy, a wreszcie dziwaczny sąsiad, stary Buri Bolmen,
zapisuje mu w spadku sklep z magicznymi przedmiotami i śmiesznymi
gadżetami oraz humorzastego mopsa. Wszystko to jest dość dziwne, ale
będzie jeszcze dziwniej. Podczas pewnej burzy mops Bölthorn zaczyna
mówić – twierdzi, że Lennart jest wybranym. Musi zaakceptować swoje
magiczne dziedzictwo i wyjaśnić, kto zamordował Buriego. Morderstwo?
Magiczne dziedzictwo? Gadający pies? Lennart wyobraża już sobie siebie
na sofie u terapeuty... Na koniec okazuje się jednak, że Bölthorn ma
rację, i że chodzi o coś znacznie większego niż zwykła magia.
Weronika Kurosz to autorka, która dwa lata temu zachwyciła nas, mnie i córkę, książką "Leśni bracia". Niezwykle pasjonująca opowieść o przygodach dwóch braci, którzy jak to w życiu, raz się kłócą, czasem biją, ale zawsze mogą na sobie polegać. Książka ta, jest wciąż na naszej półce, gdyż córka bardzo lubi do niej wracać, a napisanie przygód, które po dwóch latach się jeszcze nie znudziły to nie lada sztuka. Dlatego, kiedy tylko zobaczyłam w zapowiedziach Wydawnictwa Zysk i Ska nową książkę autorki od razu wiedziałam, że musimy ją mieć. I to była bardzo dobra decyzja!
