Mamy tutaj dwoje bohaterów rozkochanych w muzyce. Ridge to kompozytor. Mimo, iż jest głuchy tworzy kawałki dla zespołu swojego brata. Zmysł słuchu zastępuje dotykiem. Niestety od jakiegoś czasu przeżywa niemoc twórczą w kwestii tekstów. Swoje utworu gra na balkonie, są to prawdziwe intymne recitale, które zachwycają Sydney. Dziewczynkę z domu na przeciwko, która co wieczór nieświadomie układa do słyszanej muzyki teksty. Każde z tych dwojga ma swoje uporządkowane życie, aż do pewnego dnia, w którym życie Sydney rozpada się na kawałki, burząc jednocześnie świat Ridge'a.
Colleen Hoover ukazuje nam świat dwojga młodych, dobrych ludzi, którzy nie planują i nie chcą niszczyć życia innym. Niestety, wzajemne przyciąganie, wspólna pasja powodują, że ich światy łączą się ze sobą, tworząc obiecującą całość.... której jednak oboje nie chcą ulec. Pragnienie samych siebie próbują stłamsić w zarodku, nie chcąc zranić najbliższej Ridge'owi osoby - jego dziewczyny.
Dramatu dodaje tutaj fakt, iż ta dziewczyna jest chora...
...ludzie nie
wybierają, w kim się zakochują. Mogą jedynie wybrać, kogo dalej będą kochać.
Ridge jest osobą głuchoniemą, muzyki nie słyszy, ale ją czuje. Sydney pomaga mu ją 'usłyszeć' i poczuć. Dzięki niej chłopak się otwiera, odblokowuje twórczą niemoc. Colleen Hoover zaserwowała nam w powieści swoista walkę. Z jednej strony widzimy i czujemy jak bohaterowie się pragną, jak się nawzajem przyciągają, otwierają na siebie, a jednocześnie cały czas walczą, aby nie ulec, nie zapomnieć się
. "Maybe Someday" jest pełne pasji i muzyki. Cała powieść jest swoistą piosenką. Czyny, niedopowiedzenia, uczucia są nam pokazane poprzez teksty i muzykę, którą tworzą główni bohaterowie. To ona mówi im to czego sobie powiedzieć nie mają odwagi, czego nie chcą sobie wyznać. Subtelność opisów, emocji, uczuć to wielka zaleta stylu Hoover.
Jej książki czyta się nie tylko umysłem, ale i sercem. Kolorytu powieści dodają także bohaterowie drugoplanowi. Ich obecność, teksty, czyny wprowadzają dobry i ciekawy przerywnik w walce uczuć głównych bohaterów.
Plusem "Maybe Someday" jest podział narracji na Jego i Jej. Spojrzenie na wątek oczami jednego i drugiego bohatera bardzo pomaga w zrozumieniu ich intencji i uczuć. To co mi się najbardziej podobało w powieści to właśnie oni - główni bohaterowie. Współczuć im? Kibicować? Potępić? Nie można wyrazić jednoznacznej oceny, trzeba przeczytać co myślą, co przeżyli i dlaczego tak postępują. Więc ja piszę - polecam, przeczytajcie i oceńcie sami ;)
Ocena 7+/10
