"Dżentelmen bez maski"

Jak wiadomo nasza służba zdrowia opiera się w dużej mierze na czekaniu. Mnie ono szczególnie nie przeszkadza jeżeli nie zapomnę zabrać ze sobą książki. Stawiam wtedy na lekturę, która nie wymaga przesadnego skupiania się na czytanym słowie, z którą miło spędzę czas. Ma mi ona po prostu towarzyszyć, aby czekanie na wizytę nie było takie bezproduktywne. Zapraszam więc na opinię o książce, która była w ostatnich miesiącach taką moją towarzyszką: "Dżentelmen bez maski" Mary Jo Putney.

Książka Mary Jo jest romansem historycznym. Gatunkiem, który od zawsze kojarzyła mi się z powieściami łatwymi i miłymi; po prostu przyjemnymi zapychaczami czasu. Tak jak pisałam lubię czasem sięgnąć po takie książki, ale zawsze robię to z obawą, czy czas poświęcony na lekturę nie będzie stracony. Bo napisanie ciekawej książki, która ma dostarczyć tylko i wyłącznie niezobowiązującą rozrywkę jest wbrew pozorom naprawdę trudno. Romans historyczny dodatkowo kojarzył mi się z pewną odmianą harlequina, czyli powieścią, która pisana jest bez specjalnego polotu, bez żadnych ciekawych wstawek, nie wnoszącą niczego nowego, w której każda kolejna pozycja opiera się na tym samym schemacie, zmieniając jedynie imiona bohaterów. "Dżentelmen bez maski" pokazał mi jednak, że można napisać romans, który się wyróżnia, który może być niebanalny, i który można przeczytać z zaciekawieniem.

Bohaterem książki jest Grey Sommers - lord Wyndham, mężczyzna, który od 10 lat zamknięty jest w lochu francuskiego zamku. Uwięziony przez wpływowego francuskiego urzędnika, który przyłapał go na romansie ze swoją żoną. Sommers był szpiegiem, który oprócz oczywistej funkcji wyciągania informacji nie żałował sobie przy tym uciech fizycznych. Bohater Mary Jo Putney nie jest więc typowym bohaterem romansu; pięknym, uwodzicielskim mężczyzną, a trochę zdziczałym, wymizerowanym, aczkolwiek dalej ujmującym i przystojnym byłym więźniem. Byłym, gdyż jego uwolnienia podjęła się pewna tajemnicza kobieta-szpieg. I tu dochodzimy do kolejnego niebanalnego punktu powieści. bohaterka nie jest typem Stefci z powieście Heleny Mniszek "Trędowata"; to nie chucherko, które może złamać nieprzychylna opinia, przykre słowo. Cassie to silna, waleczna, pewna siebie kobieta, której nieodgadniona z początku przeszłość daje siłę do walki z państwem francuskim. Ucieczka tej nietuzinkowej pary, w której to kobieta reprezentuje silną płeć, jest motorem działania, staje się także polem, na którym rozpoczyna się ich romans. Nie ma tu jednak romantycznych miłosnych uniesień, których czytanie powoduje ból zębów. 

"Dżentelmen bez maski" jest napisany bardzo lekkim stylem, ze sporą dozą poczucia humoru. Akcja opisana została naprawdę ciekawie. Mamy tu trochę sensacji, trochę dramatu, trochę komedii i oczywiście trochę romansu - wszystko w dobrym tonie. Miejscami akcja się wlecze jak flaki z olejem i to jest duży minus, ale jak na ten gatunek jestem mile zaskoczona i bohaterami i pomysłem na fabułę. Tylka ta okładka... koszmarek... przy czytaniu starałam się ją jak najmniej eksponować ;)

Podsumowanie: Jeżeli nie zamykacie się na żaden gatunek literacki, potrzebujecie czasem odetchnąć przy dobrze skrojonej, lekkiej powieści to polecam "Dżentelmena bez maski".
Ocena: 6/10